Ukidajući vizualnost i linearnost prostora i vremena radio-drama omogućava istraživanje i zalaske u prostore sna, uspomene i podsvesnog. Ove mogućnosti radio-drame pokazaće se kao idealne za literarno-filozofske preokupacije Radomira Konstantinovića. . Radio-drama svojim nadpredmetnošću reč najviše približava njenoj čistoti, ali i njenom ništavilu. Dramatizam koji se ovde postiže jeste konstantni sukob iracionalnog i racionalnog, vidljivog i nevidljivog, bića suočenog sa ne-bićem. U medijumu radija, više no igde, ovo iskušavanje smrti, i ništavila, dolazi do prirodno najvišeg svog izraza.
Konstantinovićeve radio-drame prate navedene misaone odrednice. Likovi u njima su u konstantnom ambivalentnom odnosu sami sa sobom, iskušavajući prazninu sjeta i rastapajući se jedni u drugima i potvrđujući nemogućnost postizanja identičnosti sa samim sobom što potvrđuje tezu o svetu koji nas okružuje kao o svetu problematičnog identiteta.
.png){kind=logo}
