Aleksej Jelačić je bio srpski istoričar, publicista i novinar ruskog porekla.
Studije istorije je završio na Istorijsko-filološkom fakultetu Univerziteta u Sankt Peterburgu1914. godine. Iste godine primljen je za asistenta na katedru za rusku istoriju istog fakulteta. Godine 1917. prelazi na Univerzitet svetog Vladimira u Kijevu i na njemu magistrira 1918. godine radom „Samodržavlje i narod u Rusiji 18. veka“. Godine 1919. prelazi na licej u Kamenc-Podolskom i predaje u istom sve do 1920. godine.
Godine 1920. emigrira u Kraljevinu Jugoslaviju i živi u njoj sve do smrti. Bio je angažovan kao gimnazijski profesor u Skoplju (1920-1924), Pljevljima i Prištini (1924-1925). U Ljubljani je 1925. godine doktorirao radnjom „Seljački pokret u Hrvatskoj i Slavoniji godine 1848-1849", što je prvi temeljitiji rad na navedenu temu uopšte. Od 1925. godine živi i radi u Skoplju kao honorarni profesor ruske i zapadnoslovenske istorije na Filozofskom fakultetu, a istovremeno predaje i u skopskoj gimnaziji. Bio je dugogodišnji Politikin dopisnik iz Skoplja. Iz Skoplja je kraće vreme izbivao 1932. kada nastavnikuje u Kruševcu. Po izbijanju rata 1941. premešten je na rad u leskovačku gimnaziju. U Beogradu je umro 20. oktobra 1941. godine i pokopan je na ruskom groblju.
U ovoj knjizi objedinjena su dva istorijska rada Alekseja Jelačića. Delo Istorija Rusije predstavlja prvi celoviti prikaz ruske istorije na srpskom jeziku, dok je delo Rusija i Balkan, pregled političkih i kulturnih veza Rusije i balkanskih zemalja 866-1940.
.png){kind=logo}
