Terez Miler svoju istoriju života počela je da piše 1968. godine na nagovor svog unuka, književnika Aleksandra Tišme, a dovršila ju je 1972. godine, u 95. godini života. Sećanja Terez Miler se opravdano mogu svrstati u red danas sve popularnijih štiva koja se bave istorijim privatnog života. Na stranicama ove knjige pratimo sudbinu jedne dobrostojeće trgovačke porodice ispripovedanu kroz vizuru snažne, sposobne i srčane žene. Raspoloženje Terez Miler prilikom zapisivanja ovih sećanja bilo je “retrospektivno i jesenje”, sa jednom dozom distance i mudrosti koju donose pozne godine. Terez Miler nam govori o blagostanju i siromaštvu, usponu i padu, sreći i tugi, inatu i odricanju, porodičnim nesuglasicama i pomirenju. U svojim sećanjima Terez Miler nas vodi kroz Horgoš, Segedin, Budimpeštu, Novi Sad, Sentu, Suboticu, Meze Tur. Posebno su potresne stranice posvećene Novosadskoj raciji.
Iz recenzije dr Zorice Hadžić
