Posežući za jednim od svojih omiljenih simbola, ogledalom, Karlos Fuentes prikazuje odraz identiteta naroda s obe strane Atlantika. Koncizno i precizno, besprekornom spisateljskom tehnikom, kroz etnički bujnu, istorijski burnu i kulturno-intelektualno bogatu Španiju, opisom prirode, običaja, religije, paganskog kulta Hispanske Amerike, postavljanjem pitanja o poreklu i smislu postojanja naroda koji govore istim – španskim – jezikom, meksički pisac u intraistorijskom dijalogu progovara o mitovima, bogovima, muzici, umetnosti, hrani, ličnostima koje su obeležile razne epohe složenih povesti Španije i Latinske Amerike, kako bi rastumačio kulturni identitet hispanoameričkog čoveka.
Bojana Kovačević Petrović
Karlos Fuentes (1928–2012), meksički romanopisac, pripovedač i esejista, jedan je od najznačajnijih autora u istoriji hispanoameričke književnosti. Napisao je preko sedamdeset knjiga, među kojima se izdvajaju Smrt Artemija Krusa (La muerte de Artemio Cruz), Terra Nostra, Orlov presto (La silla del águila), Veliki latinoamerički roman (La gran novela latinoamericana), Zakopano ogledalo (El espejo enterrado). Dobitnik je brojnih književnih priznanja, među kojima su Nacionalna nagrada za književnost (1984), „Servantes“ (1987), „Princ od Asturije“ (1994), Nagrada Španske kraljevske akademije (2004).
