Nacionalni identitet kao neprikosnovena, takoreći sveta vrednost došao nam je s ratom devedesetih, kao jedna od njegovih glavnih tekovina. Obreo se ovaj identitet i u folklornim verzijama priča o politici i ratu, tako da sam se s njim najpre sreo u tom “formatu”, kad sam se zainteresovao za “folklor, politiku i rat”, što je tema moje knjige Bordel ratnika. To me je podstaklo da se u naučnoj literaturi obavestim o poreklu termina i njegovim raznim značenjima i tumačenjima, pa sam to izložio pod naslovom “Identitet identiteta”.
U mojoj sledećoj knjizi – Politika simbola identitet je dobio još više mesta, jer sam, istražujući ovoga puta nove srpske političke mitove, našao da je tu identitet (nacionalni, etnički, kulturni) ako ne glavna, ono svakako jedna od glavnih tema, što je navelo američkog izdavača ove knjige da u njenom naslovu simbole zameni identitetom, pa se to izdanje zove Politics of identity in Serbia. Imala bi rezona i slična promena u naslovu moje knjige Balkan – teror kulture, kojom bi na mesto kulture došao identitet, jer je na njenim stranicama reč o kulturi kao tvrđavi tzv. nacionalnog bića, koja se zato mora braniti, ako treba, i oružjem.
.png){kind=logo}
