Monografija Raška Radovića O prozračnosti, dubini i boji skreće pažnju na bogatstvo koje leži u vizuelnom opažanju, a koje se često gubi iz vida zbog idealističkih predrasuda i naturalističkih redukcija. Autor želi da povrati ontičku samosvojnost određenih kvaliteta kao što su prozračnost i dubina i da im time vrati filozofski dignitet (autorova razmatranja mogla bi se s pravom povezati s terminološkim i metodološkim tendencijama koje danas nalazimo u novoj fenomenologiji koja upravo pokušava da ukaže na sposobnost određenih kvaliteta – kao što je npr. boja – da evociraju određene atmosfere). Napokon, knjiga je napisana u interdisciplinarnom duhu – u sebi objedinjuje filozofske (ontološke, gnoseološke, estetičke), naučne (optičke, geometrijske) i istorijske refleksije, što ukazuje na višestruku teoretsku orijentaciju njenog autora. Ono što dodatno daje (logično: optičku!) draž čitanju ove monografije jesu slike i grafikoni koje autor navodi radi konkretizacije svojih uvida.
Prof. dr Damir Smiljanić
Pristup Raška Radovića u studiji O prozračnosti, dubini i boji takav je da iznesene argumente drži otvorenim za dijalog sa teorijskim pozicijama. S druge strane, iako u studiji govori o različitim dimenzijama subjektivne vizuelnosti, autor je odabrao problem prozračnosti kao ključni pojam oko kog organizuje svoja istraživanja. Vizuelnost nije obrađivana polazeći od perspektive opažanja, niti od perspektive opaženog, već s obzirom na osobene karakteristike koje ona, jednom data, pokazuje istraživačkom oku.
Docent Una Popović
