U srpskom slikarstvu novijeg doba postoji nekoliko značajnih umetnika, koji kao međaši povezuju tradiciju sa budućim vremenima. Jedan od njih nesumnjivo je i Pavle Paja Jovanović, prvi srpski slikar koji je prodro u svet i stekao evropsko ime.
Paja Jovanović pripada onim retkim umetnicima koji su već svojim prvim slikama stekli visoki ugled, a koji će se uvećavati tokom sve tri njegove poznate faze: kao majstora žanr-slika (Kićenje neveste, Mačevanje, Boj petlova); slikara monumentalnih istorijskih kompozicija (Seoba Srbalja, Proglašenje zakonika cara Dušana, Takovski ustanak); na kraju, evropskog slikara portretiste (car Franjo Josif, predsednik Frej, Belgijska kraljica Elizabeta, Mihailo Pupin, Maršal Tito). Pratile su ga mnogobrojne nagrade i priznanja, od zlatnih medalja i Rajhelove nagrade u Beču (1898, 1899, 1901), preko Akademske palme i zlatne medalje sa Svetske izložbe u Parizu 1900. do izbora za člana Srpske akademije nauka 1897. godine.
Uopšteno uzevši, u našoj kulturnoj javnosti stoji mišljenje da je Paja Jovanović jedan od najznačajnijih srpskih slikara s kraja XIX, odnosno početka XX veka, uz poštovanje njegovog internacionalnog renomea.
