U knjizi eseja Književnost i dani, sa naslovom koji nas podseća na hesiodovski nauk usaglašavanja života i dela koja nastaju alhemijom iskustva i mašte, vizije i inidvidualnog doživljaja sveta, a sve to u dosluhu sa tradicijom koja je osnov svih novonastalih, istinskih umetničkih vrednosti, Gojko Božović potvrđuje da se ne može biti ni piscem ni kritičarem bez primarnog, doživljenog, empatijskog čitalačkog čina, svejedno o kojoj praktično primenjenoj metodi interpretacije je reč. Božović nije rob apriorno usvojenog ovog ili onog kritičkog metoda, nego radoznali, dubinski zainteresovan, strasni čitalac koji, uvek iznova, za svako novo delo traži ugao, šifru ili ključ tumačenja. Gojko Božović namse i u knjizi Književnost i dani predstavlja kao pouzdan poverenik umetnosti bez koje bi ljudski život imao manje smisla, ako bi ga uopšte imao.
– Mihajlo Pantić
