Sama činjenica da se danas postavlja pitanje da li je svrgavanje režima Slobodana Miloševića bio dobar potez, odnosno da se od određenih političkih snaga, od kojih neke i danas vladaju Srbijom, taj čin predstavlja kao početak srpske katastrofe, pokazuje u kakvim zabludama srpski narod živi. Komunistički režim Slobodana Miloševića, u svojoj srži i suštini apsolutno antisrpski i antinacionalni, nikada nije mogao da bude pokretač nacionalnog buđenja. Sama ta činjenica ne ostavlja prostora da se o tom režimu kaže bilo šta pozitivno. Kriminogene strukture, ekonomski kolaps, izdaja srpskih nacionalnih interesa u Krajini i Bosni, nasilje i najsurovije metode fizičkog i političkog obračuna sa sopstvenim narodom i političkim neistomišljenicima...
To su sve karakteristike režima Slobodana Miloševića. I pored svega toga, mi i danas vodimo diskusiju o tome da li je taj režim bio dobar ili nije? A vodimo je iz dva razloga: s jedne strane zbog toga što predstavnici tog režima u kontinuitetu sede kako u vlasti, tako i polugama vlasti (policija, tajna služba, mediji, itd.) i predstavljaju taj režim kao žrtvu zavere sa Zapada, a sa druge strane političke elite koje su dovedene na vlast posle 5. oktobra 2000. godine nisu ispunile nijedan promil narodnih očekivanja, već su nastavile sa beskrupuloznom pljačkom, prodajom i izrabljivanjem svog naroda i države.
Sama činjenica da ni 20 godina posle političkih promena srpska politička scena (kako u poziciji, tako i u opoziciji) nema nova lica, već se kao u srpskim serijama neprestano vrte isti glumci u različitim ulogama, ogoljeva odsustvo svake ideje za neko bolje sutra. Poluge vlasti koje su od 1945. do danas koristili svi režimi, ne ostavljaju prostora za bilo šta novo ili drugačije.
.png){kind=logo}
