Sama činjenica da se danas postavlja pitanje da li je svrgavanje režima Slobodana Miloševića bio dobar potez, odnosno da se od određenih političkih snaga, od kojih neke i danas vladaju Srbijom, taj čin predstavlja kao početak srpske katastrofe, pokazuje u kakvim zabludama srpski narod živi. Komunistički režim Slobodana Miloševića, u svojoj srži i suštini apsolutno antisrpski i antinacionalni, nikada nije mogao da bude pokretač nacionalnog buđenja. Sama ta činjenica ne ostavlja prostora da se o tom režimu kaže bilo šta pozitivno. Kriminogene strukture, ekonomski kolaps, izdaja srpskih nacionalnih interesa u Krajini i Bosni, nasilje i najsurovije metode fizičkog i političkog obračuna sa sopstvenim narodom i političkim neistomišljenicima...
To su sve karakteristike režima Slobodana Miloševića. I pored svega toga, mi i danas vodimo diskusiju o tome da li je taj režim bio dobar ili nije? A vodimo je iz dva razloga: s jedne strane zbog toga što predstavnici tog režima u kontinuitetu sede kako u vlasti, tako i polugama vlasti (policija, tajna služba, mediji, itd.) i predstavljaju taj režim kao žrtvu zavere sa Zapada, a sa druge strane političke elite koje su dovedene na vlast posle 5. oktobra 2000. godine nisu ispunile nijedan promil narodnih očekivanja, već su nastavile sa beskrupuloznom pljačkom, prodajom i izrabljivanjem svog naroda i države.
Sama činjenica da ni 20 godina posle političkih promena srpska politička scena (kako u poziciji, tako i u opoziciji) nema nova lica, već se kao u srpskim serijama neprestano vrte isti glumci u različitim ulogama, ogoljeva odsustvo svake ideje za neko bolje sutra. Poluge vlasti koje su od 1945. do danas koristili svi režimi, ne ostavljaju prostora za bilo šta novo ili drugačije.
