Zoran Mišić je bio prvi srpski kritičar koji se opredelio da isključivo bude tumač poezije i, u isto vreme, on je i poslednji naš kritičar koji je, zagovarajući moderni pesnički izraz, mogao da, poput velikih prethodnika, usmerava književni razvoj. I ove činjenice, i ukupni značaj njegovog delovanja, obezbeđuju ovom kritičaru visoko mesto u istoriji srpske književnosti.
Studija Milana Aleksića „Kritičarska akcija Zorana Mišića“ je prvi sistematičan pokušaj da se Mišićevo kritičarsko delovanje postavi u književno-istorijsku perspektivu i da se analitički osvetle sva područja na kojima se ovaj veliki književni kritičar pojavljuje kao akter. Sa mnogo razloga se može reći da je studija Milana Aleksića ne samo autoritatavan osvrt na kritičarsku akciju Zorana Mišića, već i važan prilog razzumevanju tokova moderne srpske književnosti.
