Pozivajući se na uvide u savremene teorije žanrova i naratologije, Kristina Stevanović raspravlja o književnom žanru kao dinamičnom entitetu, koji se mora proučavati kako u sinhronoj, tako i u dijahronoj ravni.
Upravo u eposi srpskog modernizma i avangarde dolazi do potpune destabilizacije odnosno raslojavanja postojećih međužanrovskih odnosa, istina različitog intenziteta, što se odnosi i na kratku prozu Rastka Petrovića. Stoga autorka svoju metodološku poziciju zasniva na analizovanju žanrovskih svojstava onih autora i autorki (Sekulić, Vinaver, Crnjanski, Krakov, Vasić, Marković, Nastasijević) čija se kratka proza artikulisala u dosluhu sa aktuelnim evropskim tendencijama. Autorka otvara i jedno novo i neistraženo područje Rastkove poetike čitajući njegovu kratku prozu iz perspektive ženskog pisma, odnosno rodne perspektive. Konstrukcija muškosti/ženskosti, odnosno pola/roda u prozi Rastka Petrovića pokazuje se kao jedna dinamična, nestabilna i fluidna kategorija, što ukazuje i na težnju ka ukidanju binarne strukture plodnosti i transrodno oblikovanje teksta.
(Iz recenzije Bojane Stojanović Pantović)
