Studija Aleksandre Popin naslovljena je upečatljivom sintagmom Vučje sunce, koja jasno markira poetski kosmos Vaska Pope i približava nas poetici jednog od najvećih srpskih pesnika do danas. Autorka, polazeći od temeljnog poznavanja celine Popinog pesništva, ali i njegove ukupne delatnosti, i poštujući najviše domete prethodnih istraživača, svojim istraživanjem dokazuje da su veliki pesnici trajno otvoreni za nova čitanja i dočitavanja i da je njihova poetika inspirativna i podsticajna i onda kad nam se učini da je o njima već „sve rečeno“. Autorka uspeva da sama, vlastitim doprinosom, dodatno osvetli odnos Popine poetike i dela prema istoriji i mitu, književnosti, alhemiji i slikarstvu. U inventivnim dočitavanjima i novim čitanjima samih osnova Popine poetike leži primarni kvalitet studije Aleksandre Popin.
Iz recenzije Ljiljane Pešikan-Ljuštanović
