Knjiga Predraga Slijepčevića „Futurizam – Elementi nove filozofije prirode” je zbirka od nešto više od tuce kraćih i dužih eseja kroz koje autor spekulativno i kritički reflektuje o načinima kako dominantne a često prećutane tekovine savremene naučno-tehnološke civilizacije boje naše odnošenje prema budućnosti čovečanstva, kako u pogledu naivne vizije te iste budućnosti, tako i u pogledu putanje kojom se krećemo sa optimističnom idejom da tu viziju ostvarimo. Oslanjajući se na svoju ekspertizu u okviru bioloških nauka, Slijepčević posmatra sadašnje stanje čovečanstva kroz vizuru dinamičnog sistema, ali se ne zadržava na prostom scijentističkom modelu opisa situacije, već iznosi interpretaciju koja se koristi poetičkim ključem koji svoje izvore nalazi u širokom spektru kreativnih rezultata, od klasičnih mitova do rok muzike.
Iz recenzije prof. dr Gorana Rujevića
Možda su se savremeni bioetičari i filozofi s pravom zapitali da li je kognitivno poboljšanje čoveka neodvojivo od njegovog moralnog poboljšanja. Na obzorju metafore o usponu i samouništenju ljudske civilizacije, prema promišljanju Predraga Slijepčevića, stoje Gete, Niče, Špengler i Hajdeger, konačno i Borislav Pekić sa svojom trilogijom o samouništenju civilizacije („Besnilo”, „Atlantida” i „1999”)… U svakom slučaju, u knjizi koja je pred nama svakako ne bih prepoznao pesimizam, kao što ga Slijepčević nije prepoznao kod Pekića.
Iz recenzije prof. dr Zorana Todorovića
