Spretno se probijajući kroz mnogobrojne galerije krivih medijskih ogledala, autori koriste problemsko-kritički pristup u potrazi za smislom i istinom unutar sistema savremene medijske kulture.
Knjiga Mediji i život bez smisla Dobrivoja Ž. Stanojevića i Marka M. Đorđevića stiže kao misaono osveženje i topli talas razlike u rezonovanju o medijima. Nјeni autori nisu pristali da ostanu na vetrometini izučavanja savremenih medija i na opštim mestima neuhvatlјive istine. Bez vezanosti za stereotipnu metodologiju, oni uranjaju u svet složenih komunikacijskih odnosa i njihovih strukturalnih ishodišta. Posebno je značajno što se u ovoj studiji naslućuje blagotvorna i diskretna pobuna protiv nadirućeg neopozitivizma i nasilne kvantifikacije koja je prisutna gotovo kao moda u srodnim izučavanjima. Pukom nagomilavanju nepovezanih činjenica ili silom dovedenih u vezu pojava autori se suprotstavlјaju jasnom argumentacijom, često i povezivanjem sa istorijom komunikacije od davnina, još od antičkih i mitskih predanja, od relevantne tradicije. U ponuđenim viđenjima autora ove novatorske knjige mediji se ne objašnjavaju kvantitativnim metodima prirodnih nauka, kako je ponekad slučaj u drugim posmatranjima i viđenjima medija, već se uzrok njihovoj kameleonskoj prirodi nalazi u uverlјivom i neposrednom kontrastiranju pojavama u kulturi i demagoško-populističkim retoričkim reakcijama političara i medijskih delatnika.
Iz recenzije Ratka Božovića
Dobrivoje Ž. Stanojević:
Doktor filoloških nauka, redovni profesor Fakulteta političkih nauka u Beogradu na Katedri za novinarstvo i komunikologiju. Predaje sledeće predmete: Stilistika, Retorika, Retorika elektronskih medija, Javni diskurs. Diplomirao na Filološkom fakultetu u Beogradu 1981. Magistrirao na istom fakultetu 1994, doktorsku disertaciju odbranio 2000 (Stilski i retorički postupci u romanu “Zlatno runo” Borislava Pekića). Urednik Književne tribine Doma kulture “Studentski grad” u Beogradu 1982-2000; umetnički direktor Smederevske pesničke jeseni 2000-03.
Stručne knjige: Forma ili ne o ljubavi (1985); Retorika “Zlatnog runa” (2001); Stilistika “Zlatnog runa” (2002); Mediji i načela dijaloga (2005); Retorika poezije (2004); Zbivanje neobičnog događaja (2005); Medijska eristika i javni diskurs (2010), Retorika i politika (2013) (sa prof. dr Radomirom Životićem), Bežanje od smrti, Miodrag Bulatović – stil i književna demonologija (2014).
Marko M. Đorđević:
Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu, na grupi za srpski jezik i književnost, magistrirao na Univerzitetu umetnosti, a doktorsku tezu odbranio je na Fakultetu političkih nauka u Beogradu. Vanredni je profesor na Fakultetu pedagoških nauka Univerziteta u Kragujevcu. Predaje Osnove komunikologije, Medijsku pismenost i Govorne veštine i komunikaciju. Pored angažmana u nastavi, na Fakultetu obavlja i funkciju koordinatora za odnose s javnošću. Autor je više stručnih tekstova i tri naučne publikacije Kulturni obrasci u vremenu medijskog spektakla, Politika i umeće ubeđivanja i Od znaka do hiperteksta objavljenu u koatorstvu sa Mirkom Miletićem. Generalni je menadžer Agencije Serbika.
