„Leksikon biblijske egzegeze“ (LBE) sadržajno nema neki postojeći uzor ili obrazac iz oblasti leksikografije koji prati i na koji se oslanja. Vodeća ideja pri izradi LBE bila je dvostruka. Prvo, pisanju odrednica nije se pristupalo mehanički, u smislu da se samo suvo akademski izlože sadržaji odabranih pojmova, nego se u samim odrednicama kao i koncepciji može uvideti osnovana hermeneutička intencija. Drugo, Leksikon je bazično smešten u pravoslavni kontekst, ali ne "pravoslavni" u usko konfesionalnom smislu, jer samo sadržaji biblijske poruke pružaju žestok otpor takvom pristupu. LBE je sadržajno i koncepcijski dobio "pravoslavnu aromu" tako što polazi iz teološkog i kulturološkog konteksta osobenog za istočno-pravoslavno predanje. Osnovna teza koja je uzidana u temelje Leksikona glasi: biblijski tekst je istorijski tekst, ali s jedne strane, to je tekst koji ima svoju istoriiju, a s druge, to je tekst koji ispisuje našu istoriju kao pojedinaca i crkava. Shvaćen na ovaj način, od trenutka nastanka i putujući kroz vekove, biblijski tekst nam je danas višestuko isposredovan. Istorija i teorija tih posredovanja, uz uvažavanej "drugosti" teksta, t. poštovanje prema biblijskom tekstu u njegovom sopstvenom istorijskom kontekstu, kao i sadašnji trenutak kao momenat potencijalne aktualizacije teksta za savremenog čoveka, čine okosnicu Leksikona.
.png){kind=logo}
