Štampa u okupiranoj Srbiji 1941–1944. godine nije, u prošlosti, u većoj meri bila predmet istraživačkog interesovanja istoričara, politikologa i sociologa. Iako su je generacije istraživača parcijalno koristile kao istorijski izvor, ona je retko sama predstavljala osnovnu temu istraživanja.
Kolaboracionistička štampa u okupiranoj Srbiji imala je veliki značaj, kao integralni (i možda najvažniji) deo i instrument propagande okupatora i vlade Milana Nedića, ali i kao svojevrsna politička arena i prostor u kome su svoje ideje i kritike rivala plasirale različite frakcije inače veoma heterogene srpske kolaboracionističke uprave. Njen osnovni cilj nije bio da istinski informiše stanovništvo, već je korišćena kao jedno od brojnih oružja u totalnom ratu u Evropi od 1939. do 1945. godine. Iako su usled višeslojne cenzure mnogi sadržaji na stranicama štampe prikazani iskrivljeno ili čak sasvim netačno, ona je ipak, u velikoj meri, verni prenosilac duha i svedok jednog burnog vremena.
Mogućnosti dubljeg i potpunijeg poznavanja i razumevanja istorije Srbije u Drugom svetskom ratu tesno su vezane i za dalja proučavanja kolaboracionističke štampe, jer je ovom monografijom, kao i prethodno objavljenim istraživanjima, samo zagrebana površina ove složene i istraživački izazovne istoriografske teme.
