Andrićevo zanimanje za lik i delo Vuka i NJegoša, stamenih stubova srpske kulture, protezalo se, jednakom snagom i intenzitetom, duž čitavog piščevog života. O ovome svedoči i značajan broj nadahnutih eseja koje je nobelovac ostavio za sobom povodom počasnog mesta koje pomenute ličnosti zauzimaju u riznici srpske kulturne baštine. Premda se sa vukovskom i njegoševskom tradicijom upoznao još u ranom detinjstvu, Andrić je i kao zreo stvaralac ostao veran njihovom jezičkom kodu. Stoga smo u ovoj knjizi objedinili petnaest eseja u kojima je nobelovac, nagnut nad stvaralaštvom i prepiskom svojih jezičkih uzora, izrekao ključne misli i izneo vrle zaključke koji i danas zvone neprolaznom snagom i suštinom.
.png){kind=logo}
