O Beogradu i onima koji njemu streme.
Branislav Nušić se na samom početku svog književnog rada ogledao kao pripovedač. Već u prvim pripovetkama mogao se naslutiti Nušić – pozorišni pisac: u dramski ostvarenim situacijama i posebno u dinamičnim i uvek efektno uobličenim dijalozima. Brzo je prešao put od anegdotičnosti ka uopštavanju, u konkretnim pojedinostima otkrivajući prirodu naših naravi. I to na način koji će ga ustanoviti kao rodonačelnika naše moderne satire, koju će kasnije Domanović razviti do vrhunca.
Ovaj izbor pretežno sadrži pripovetke iz beogradskog života, koje pokazuju piščevu moć da uoči i dramatizuje karakteristične pojave u porodičnim i društvenim odnosima mladog građanstva srpske prestonice. Obuhvaćene su i pripovetke koje svestrano prikazuju i mentalitet naših ljudi izvan urbanih sredina – kojima je Beograd ponekad uzor i san, katkad razočarenje, a uvek ogledalo sopstvene prirode. Nušićevski duhovito i uzbudljivo, a na čitateljsku radost, ili tugu, i danas tako aktuelno.
