Politički vic je toliko jedinstven i autentičan u odnosu na sve ostale ostale pojmove usmene narodne književnosti, da ga mnogi teoretičari svrstavaju ravnopravno i sa autorskim formama kao što su aforizam, satirična ili šaljiva poezija. Poznati nemački publicista , Verner Fink, tu autentičnost objašnjava jenostavno: Čega sve mora da se čuva političar? Slobodnih izbora, otvorenih rasprava, fanatika i viceva. U totalitarnoj državi vlast izbore može da namesti, rasprave da šćepa za vratove one koje ih pričaju. Vicevi se izmigolje svakoj poteri. Najbučnija propaganda, ubičajne fraze i parole, najrafiniranija laž – uz pravi vic sve postaje smešno, a to je najgore što se političaru može dogoditi.
