Knjigom Čovek peva posle rata obeležavamo stogodišnjicu smrti Dušana Vasiljeva, i tako posle jednog veka čuvamo od zaborava stihove pesnika koji je do svoje dvadeset četvrte godine, koliko je živeo, ostavio neizbrisiv trag u srpskoj književnosti. Njegov književni opus bogat je i raznovrstan – pisao je poeziju, kratku prozu i drame – ali sve njegove knjige objavljene su posthumno.
Ovo izdanje je priređeno prema istoimenom izdanju iz 1982. godine, koje je priredio Jovan Delić, i u kojem je prvi put objavljena celovita zbirka pesama Oblaci, jedina koja je u pesnikovoj zaostavštini pronađena kao zaokružena, odnosno pripremljena za objavljivanje onako kako ju je uobličio sam pesnik. Pored Oblaka, ova knjiga sadrži i izabrane pesme Dušana Vasiljeva, kao i dvadeset pesama koje nisu bile uvrštene u ranije izdanje, a značajne su za sagledavanje celokupne piščeve poetike.
Dušan Vasiljev je rođen 19. jula 1900. godine u Velikoj Kikindi. U osmoj godini je ostao bez majke. Godine 1911. seli se sa porodicom i maćehom u Temišvar. Bio je najstariji od šestoro dece, te je zbog očevog odlaska na ruski front preuzeo brigu o braći i sestrama. To ga nije sprečilo da upiše prvi razred Učiteljske škole i da obavlja različite poslove kako bi izdržavao porodicu. U međuvremenu je počeo da piše i prevodi sa srpskog na mađarski jezik, kao i sa nemačkog i mađarskog na srpski, ali ratne godine su prekinule njegov stvaralački zamah. Kao vojnik se obreo na italijanskom frontu 1918. godine. Iz rata se vratio sa malarijom i bolesnim plućima. Uprkos tome, kratko je boravio u Beogradu i nastojao je da učestvuje u tadašnjem književnom životu. Prilike su bile takve da je morao da se vrati u Čenej. Posle odsluženja vojnog roka i još dva učešća u ratu, završio je Višu pedagošku školu u Zagrebu. U septembru 1923. godine dobio je posao nastavnika u Kovinu. Samo šest meseci kasnije, 1924. godine, zbog lošeg zdravlja preminuo je u svom rodnom gradu.
.png){kind=logo}
