U raspravama o tome da li je srpska junačka poezija došla do epopeje, preovladalo je mišljenje da je njen razvitak išao u pravcu oblikovanja kraćih pesama koje je povezivala osnovna oslobodilačka ideja, a čije je središte predstavljala Kosovska bitka. Svi događaji koji su joj prethodili sazdani su na svesti o postojanju slavne, moćne i jedinstvene srednjovekovne države koja se morala braniti od turske najezde, da bi i svi događaji koji su joj sledili - gerilski bojevi, pojedinačni megdani hajduka i uskoka, ili organizovane bitke za konačno oslobođenje od Turaka kao što su Prvi i Drugi srpski ustanak - predstavljali su put ka „vaskrsenju države srpske". Na tom putu posebnu ulogu odigrao je epski Marko: Kraljević bez kraljevine, branilac nestalog srpskog carstva, zaštitnik sirotinje raje i nevoljni, dostojanstveni sultanov vazal posebnog kova.
