Može li se orgazam sjediniti s istorijom? Kao individualna, gotovo neizreciva emocija, a istovremeno i kulturna realnost, orgazam pripada i izmiče kolektivnom iskustvu. Istorija orgazma je istorija pritajenog tela, zabranjene žudnje, putenosti prikleštene između tabua i moralnih načela.
Dokumenti koji svedoče o ovom fizičkom, povremeno libertinskom iskustvu, leže duboko zakopani u arhivama i biblotekama, što ne umanjuje njihovu neverovatnu brojnost i zadivljujuću snagu. Knjiga Robera Mišambleda na videlo dana iznosi sjajne izvore koji nas pozivaju da na nov način sagledamo prošlost, dugo vremena ‘uštogljenu’ usled dušebrižničkih odabira, ne bismo li otkrili „pozadinu scenografije” i shvatili da sublimacija erotskih nagona nije bila samo predmet religijskog asketizma nego istinski skriveni pokretač zapadnog dinamizma sve do 1960-ih.
