Nepunih godinu dana otkako je na promociji romana Beograd Siniša Kovačević nagovestio vernoj čitalačkoj publici da je njegov peti roman u nizu zapravo prvenac budućeg petoknjižja, te da ćemo iz godine u godinu pratiti romanesknu sudbinu srpske prestonice i njenih stanovnika i došljaka tokom jednog burnog veka – od samog kraja XIX stoleća i oslobođenja od turskog jarma, vremena kada je otomanska kasaba izrastala u modernu evropsku metropolu, do početka novog milenijuma i današnjih dana – piščevo obećanje je ispunjeno i pred nama je još jedno remek-delo književne reči, roman Beograd dva...
U priči smeštenoj među ove korice, Siniša Kovačević vrlo vešto, mahom hronološki ali na momente i retrospektivno, ukršta i plete pripovedačke niti, upoznajući čitaoce sa novim romanesknim likovima i vraćajući na scenu dobro znane junake svog Beograda, koji su ljubiteljima piščeve proze prirasli za srce još na stranicama prethodnog romana.
Čini se, dok listovi ove knjige lete pod prstima, da je autor sa lakoćom napisao jednu posve novu, fabulativno savršeno zaokruženu priču, koja je u isto vreme i sasvim prirodan nastavak stare. Tako se pred očima vernog Kovačevićevog čitaoca dalje razvija književni život Stefana Vukobrata, Pavla Kozarevića i Strahinje Milosavljevića, trojice dečaka koji su na Malu Gospojinu, leta Gospodnjeg 1899, udesom sudbine ili voljom roditeljskom i svojih bližnjih, prvi put kročili na tlo Beograda.
.png){kind=logo}
