Bjađo di Gracija službovao je na Balkanu u brojnim diplomatskim i vojnim misijama:
u Zagrebu, na dužnosti šefa operacija u Posmatračkoj misiji Evropske zajednice (ECMM); u Sarajevu, na dužnosti vicekomandanta italijanskog vojnog kontingenta u okviru misije Nato-a IFOR; u Beogradu, na mestu vojnog atašea ambasade Italije; u Mostaru, na dužnosti vicekomandanta francuske divizije u okviru misije NATO-a, SFOR.
Autoru ove knjige namera je da pokaže da su razlozi za bombardovanje Srbije 1999. bili pretežno geopolitičkog i strateškog karaktera i da je Jugoslavija devedesetih godina bila žrtva novog svetskog poretka, koji su nametnule sile pobednice međublokovskog odmeravanja snaga između Istoka i Zapada, koje je trajalo tokom čitavog Hladnog rata.
U tom cilju autor u knjizi daje globalnu sliku u čije okvire treba smestiti razloge žestoke rešenosti Zapada, predvođenog Sjedinjenim Američkim Državama i Nemačkom, da dovede do potpunog raspada Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, što je u funkcionalnoj i uzročnoposledičnoj vezi sa padom Berlinskog zida, ujedinjenjem Nemačke i raspadom Sovjetskog Saveza.
Knjiga sadrži i izvesne autobiografske epizode, događaje i situacije kojima je autor bio neposredni svedok s obzirom da je službovao u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini i Srbiji, a među njima je i opis perioda provedenog u Beogradu tokom NATO bombardovanja.
