„Stanar” je remek-delo modernog klaustrofobičnog i košmarnog romana o gubitku identiteta u urbanom okruženju, o otuđenju, o autsajderstvu, o pritisku mase na pojedinca, o ukalupljavanju i konformizmu. Knjigu je 1976. godine na filmsko platno maestralno preneo slavni režiser Roman Polanski. . . .
Glavni junak, povučeni samac Trelkovski, doseljava se u stan u centru Pariza. Stan se nalazi u mračnoj zgradi nastanjenoj čudnim i podozrivim ljudima koji kao da kriju nekakvu tajnu. Trelkovski naslućuje da bi ta tajna dobrim delom mogla imati veze sa stanarkom koja je prethodno živela u sada njegovom stanu, a koja se, navodno, ubila skočivši kroz prozor. On postaje opsednut njom; njen „duh“ i senke i mrakovi ostalih stanara spuštaju se na njega i prete da mu pomute um… . . .
Orfelinovo izdanje Stanara, pored Toporovog dela, sadrži i tri vredna prateća tekstualna dodatka: esej Tomasa Ligotija „Insajderi i autsajderi” , opširan pogovor iz pera Dejana Ognjanovića „Pakao, to su drugi”, kao i iscrpnu piščevu biografiju.
