Generacije su odrastale i emotivno stasavale uz Đuliće (1864), poetsku zbirku u kojoj je Zmaj opevao postepeni razvoj svoje ljubavi prema Ruži Ličanin, njen srećni završetak brakom, kao i prve znake bračne i roditeljske sreće; poetsku zbirku koja i danas ima status „najboljeg kanconijera građanske ljubavne poezije u nas”. U Đulićima uveocima (1882) pak elegičnim tonom opevani su bolest i smrt voljene žene, kao i ostalih pesnikovih milih i dragih: dece, roditelja, sestre, rođaka i prijatelja. Neki od najpotresnijih stihova srpske poezije nalaze se upravo u ovoj zbirci. Zmajeva poezija je ogoljeno pevanje iz srca jednog humaniste, koji čak i u najmračnijim hodnicima svoje duše pronalazi svetlo i zadržava veru u čoveka i budućnost.
.png.webp){kind=logo}
