ČETIRI JAHAČA APOKALIPSE

Roman Četiri jahača Apokalipse, započet 1914, a objavljen 1916. godine, uz Na zapadu ništa novo E. M. Remarka i Zbogom oružje Ernesta Hemingveja, svrstava se u najčitanija književna dela o Prvom svetskom ratu. U Sjedinjenim Američkim Državama roman je postigao popularnost koja se merila s čitanošću Biblije. Visente Blasko Ibanjes postao je jedan od retkih pisaca početkom 20. veka čija su brojna dela, među njima i Četiri jahača Apokalipse, preneta na filmsko platno.
Marsel Denoaje i Karl Hartrot oženjeni su ćerkama Hulija Madarijage, bogatog zemljoposednika u Argentini. Posle njegove smrti svako od njih seli se u svoju otadžbinu, Marsel u Francusku, a Karl u Nemačku. Početak rata 1914. godine unosi razdor u porodicu, budući da njeni članovi pripadaju dvema zaraćenim stranama...
Atmosfera rata, užasi koje on sa sobom nosi, promene koje se odigravaju u pojedincu, koji se odriče svoje individualnosti i stapa sa stremljenjima celokupnog društva ka preživljavanju, vešto su opisani u ovom romanu. Pisac dočarava političku pozadinu rata, moć manipulacije javnim mnenjem i sredstvima komunikacije, koji u ljudima bude spremnost da ubiju drugoga i sami poginu u borbi koju nisu izazvali i čiji pravi razlog ne razumeju. Prvi svetski rat dočaran je galopom četiri jahača Apokalipse, Rata, Gladi, Kuge i Smrti, koji se na zemlji pojavljuju kada ljudi, pokrenuti pohlepom, gube svu humanost. Ta pojava, ponavljana toliko puta tokom istorije, daje ovom romanu sveopšti karakter i simbolizuje oštru kritiku svih prošlih i budućih ratova.