Memoari Vladka Mačeka, koji se nakon skoro sedam decenija prvi put objavljuju u našoj zemlji, donose priču o životu jednog od najznačajnijih hrvatskih i jugoslovenskih političara dvadesetog veka.
Dvostruka podređenost na početku dvadesetog veka – koliko nacionalna, toliko i ekonomska – napraviće od Mačeka nepokolebljivog borca, prevashodno za prava zemljoradnika. Kruna tog puta biće njegov dolazak na čelo najveće hrvatske političke stranke, ali i položaj potpredsednika Vlade Kraljevine Jugoslavije.
Predstavljajući taj put, Maček nas u ovim memoarskim zapisima upoznaje sa nizom događaja. Među njima su nevoljno ratovanje na Ceru i Kolubari, politička borba sa Pašićem i kraljem Aleksandrom, ubistvo Stjepana Radića, brojni odlasci u zatvor i robijanje, stvaranje Banovine Hrvatske, potpisivanje Trojnog pakta, ali i zarobljeništvo u koncentracionom logoru Jasenovac, u koji će ga ustaše sprovesti, kao i docniji odlazak u emigraciju. Maček u ovoj knjizi daje i slike svojih susreta sa Stjepanom Radićem, Nikolom Pašićem, kraljem Aleksandrom, knezom Pavlom, Dragišom Cvetkovićem, Antom Pavelićem, Alojzijem Stepincem i mnoštvom drugih ličnosti koje su obeležile istoriju ovih prostora.
Memoarska sećanja pronicljivog svedoka, ali i učesnika najznačajnijih trenutaka ove epohe, donose potpuno novi pogled na burnu istoriju međuratnih godina, posebno govoreći o večitom pitanju srpsko- -hrvatskih odnosa i (ne)sporazuma.
Vladko Maček (1879–1964), istaknuti hrvatski političar i pravnik.
Doktorirao je na Pravnom fakultetu 1903. godine.
Uporedo sa advokaturom, aktivno se uključio u politički život. Postao je član Glavnog odbora Hrvatske seljačke stranke (1906) i bio jedan od najbližih saradnika Stjepana Radića. Prvi svetski rat proveo je u austrougarskoj vojsci.
Nakon rata postao je potpredsednik stranke. Nekoliko puta je bio zatvaran, a jednom i osuđen na tri godine robije.
Nakon ubistva Stjepana Radića došao je na čelo stranke. Sredinom tridesetih postao je najznačajniji opozicioni političar u Kraljevini Jugoslaviji. Godine 1939. sklopio je sporazum kojim je osnovana Banovina Hrvatska, poznat kao Sporazum Cvetković–Maček, i postao potpredsednik Vlade Kraljevine Jugoslavije. Ostao je na toj funkciji i nakon puča 27. marta 1941. Nedugo po stvaranju Nezavisne Države Hrvatske, uhapšen je od strane ustaša i sproveden u koncentracioni logor Jasenovac, gde je proveo nekoliko meseci. Ostatak rata je proveo u kućnom pritvoru.
Godine 1945. odlazi u emigraciju. Živeo je u Parizu, docnije u SAD, gde je bio jedan od osnivača Međunarodne seljačke unije.
