Vladimir Krstović nam se vraća sa romanom koji, britko i duhovito, sa prepoznatljivim pankerskim stilom, meandrira kroz lavirinte muzike, alkohola, seksa, političkih provokcija i duševnih kriza. Insistirajući na autobiografskom pristupu, praveći poređenja između nekadašnjeg sebe, vukovca i sportiste i onog sadašnjeg, koji pokušava da svede račune, Krstović je kao Arturo Bandini američkog pisca Džona Fantea, sa kilometražom iza sebe ali, s druge strane, u vremenskom vakuumu. Nije nimalo čudno što se, u ovom vremenu koje je po svim standardima iščašeno, u skoro pa dnevničkim pisanijima, prepliću devedesete, sadašnje vreme i sve između njih. Paklena smesa kulturnih događaja, političkih događaja i neobaveznih veza, sve se to ne može objasniti pravolinijski i bez psovke. Ne na ovim prostorima u svakom slučaju i Krstović to dobro zna, vodeći nas, lucidno, iz jedne situacije u drugu, koje su repetativne ali i varijacije na temu, ono što je Vuk Karadžić nazvao „isto to, smo malo drugačije“. Roman koji ne čitate – on čita vas.
.png){kind=logo}
