ri veka moderne evropske istorije, koju obeležavaju kako ekonomski tako i misaoni usponi, počivaju na idejama prosvećenosti. Naporedo, međutim, prebivala je i jedna tradicija koja ih je kardinalno dovodila u pitanje i koja odnedavno glasno detektuje ili otvoreno priziva i upokojenje samog prosvetiteljskog projekta. Da li se istrošila koncepcija koja je pokretala evropski društveni model, da li je dospela do svog samoporicanja ili još nije rekla poslednju reč i obavezuje na dalja nastojanja na svom tragu, istražuju mnogi savremeni mislioci. Polazeći od Kantove definicije prosvetiteljstva, Krstić preispituje i objašnjava njegov vidokrug i delokrug u svojevrsnoj strukturalnoj analizi, sažimajući i povezujući vekove razmišljanja o mogućnosti i poželjnosti promene društvenog sveta, nenametljivo nas provodeći kroz razgranate lavirinte refleksija značajnih filozofa. Stilski prepoznatljiv rukopis zanimljiv je ne samo studentima i stručnoj javnosti nego i radoznalom čitaocu koji na jezgrovit i razumljiv način otkriva pojmovne orijentire i nedoumice zapadne civilizacije.
