Postmodernistička književnost, o kojoj se često govori kao o delu homo ludens-a, u ništa manjoj meri jeste delo homo legens-a. Uz korišćenje i adaptaciju već postojećih literarnih modela, išli su stvaralački eksperimenti usmereni na razvoj postmodernističke poetike i njeno unapređivanje. Problem forme je jedan od glavnih problema estetike stvaralaštva XX veka i upravo u toj sferi koncentrisane su dominantne osobine postmodernističke umetnosti. Principijelno novi prilaz tom problemu čini književno iskustvo pisaca postmodernista veoma zanimljivim za teoriju književnosti. Postmodernisti su u autopoetičkim izjavama isticali vanžanrovsku i kontražanrovsku prirodu svojih dela, uviđajući sopstveni „koeficijent razlike“ u negiranju tradicionalnog žanrovskog sistema. Istovremeno, u središtu njihove pažnje nalazi se problem forme, koji zamenjuje problem žanra. Cilj ove studije, objavljene u nešto drugačijem obliku na ukrajinskom jeziku 2010, jeste kompleksno istraživanje poetike forme kao važne komponente postmodernističke paradigme, procesa formiranja njenih distinktivnih karakteristika i promena formalnih strategija, kao i proučavanje uloge formotvornih poetskih faktora u procesu nastajanja i razvoja postmodernističke stilske paradigme u srpskoj književnosti.
