Za ovu autobiografiju, napisanu na engleskom jeziku, Mihajlo Pupin, svetski priznat naučnik, rodom iz banatskog Idvora, dobio je 1924. godine Pulicerovu nagradu i tako postao prvi Srbin ovenčan ovim prestižnim priznanjem. Neki delovi knjige decenijama su lektira u američkim školama, a u novije vreme i kod nas. Delo je prevedeno na mnoge svetske jezike (nemački, francuski, ruski, italijanski, japanski...). U nemačkom izdanju piše da se knjiga mora dati u ruke učenicima jer je najbolji moralni obrazac koji treba slediti.
Jedna od čuvenih Pupinovih misli iz ove autobiografije glasi: „Porazi su samo kratka odmorišta za buduće pobede”.
Lajon Fels je u Vašington postu (The Washington Post) 1935. godine napisao: „Priča Pupinovog života, koju je sam ispričao u svojoj autobiografiji, uzbudljiva je kao i bilo koje naučno otkriće; i otkriće je jedne od najšarmantnijih i najljubaznijih ličnosti XX veka.”
.png){kind=logo}
