Slobodan Penezić Krcun imao je samo 23 godine kada je počeo da odlučuje o ljudskim sudbinama. Bio je rat, 1941. Prvu bitku vodi protiv neprijatelja komunističke ideologije čiji je bio privrženik od gimnazijskih dana u Užicu. Borba „protiv pete kolone“ obeležiće njegov ratni put.
Vorci Druge proleterske brigade i Penezić smatrali su se za jedno, jer je bio politički komesar u njenim najtežim ratnim trenucima.
Kada je, 1944, formirana komunistička tajna policija – Ozna, bio je njen prvi čovek u Srbiji, i ostao zapamćen i slavljen kao otac srpske tajne službe.
Mlad čovek, koji je prerano došao do moći nad životom i smrću, fanatizovan u službi prilično krute ideologije, lično hrabar, ali i pokoran autoritetima u Partiji: Titu i Aleksandru Rankoviću. U godinama posle rata kretao se između suprotnosti: od hladnog cinizma do
sentimentalnosti, bio je brižan prema porodici, a oštar prema ideološkim protivnicima. Dodeljivao je široko sredstva iz državnog budžeta, a kod kuće bio štedljiv i na ivici skromnosti.
Njegova kontroverzna uloga u ratu i politička karijera posle rata, i dalje su zamagljene pitanjem – da li je na njega 1964. godine izvršen atentat? Ili je reč o slučaju – teškoj saobraćajnoj nezgodi koja je izazvana nizom okolnosti na drumu kod Lazarevca?
Zbog prirode ideološke vlasti u Titovoj Jugoslaviji i događaja koji će uslediti padom Aleksandra Rankovića, 1966. godine, većina Srba i danas veruje da je Krcun ubijen. Ta okolnost zamagljuje realan pogled na njegovu biografiju.
Ova knjiga ima ulogu da obeleži šest decenija od Penezićevog stradanja, ali i da ukaže na jednu od najznačajnijih ličnosti srpske istorije sredinom 20. veka.
