Zbog britkog menipskog humora, pisan u formi dijaloga, nekonvencionalan i neočekivan u pogledu književne forme, nastao kao mešavina proze i stiha, Patriota je dugo, bespravno i po inerciji pripisivan Lukijanu iz Samosate. Siromašni Grk u glavnoj ulozi, međutim, svojim nepoznavanjem sintaktičkih zakonitosti, konfuznom upotrebom dijalektizama, raznovrsnim jezičkim manjkavostima, odaje pravu prirodu autora - imitatora, skriveni identitet pseuodo Lukijana. Dijalog je pisan u vreme Nićifora Foke koji je, povrativši 961. godine Krit od Saracena, uzurpirao vizantijski presto 963 . godine. Prvi deo dijaloga usmeren je protiv ondašnjih humanista i njihovog prekomernog entuzijazma prema antičkoj kulturi. Drugi deo se na ozbiljan način obraća za pomoć svim patriotama da podrže vladara i njegovu veliku kampanju protiv neprijatelja Vizantije i hrišćanstva. Lukijanovska forma dijaloga, drsko parodiranje tabua, slojevitost značenja, književne i mitološke reminiscencije, čine ovo delo jedinstvenim biserom vizantijske književnosti.
